13 فروردین و ضرورت آموزش خانوادگی حفظ محیط زیست
روز طبیعت و حضور خانوادگی در طبیعت، بهترین فرصت برای آموزش حفظ محیط زیست و یادآوری اهمیت سرسبزی و سرزندگی به نسل های بعد است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، سیزدهمین روز از فروردین ماه هر سال در تقویم رسمی به عنوان «روز طبیعت» و در زبان عامی مردم به عنوان روز «سیزده به در» نامگذاری شده است.
در این روز که در حقیقت روز پایان جشن های نوروزی است؛ مردم بنا بر سنت زیبای ملی، از خانه ها بیرون می آیند و به دشت و صحرا و باغ و یا حتی بوستان های شهر می روند تا آخرین روز عید را در طبیعت و در کنار سبزه و گیاه و آب روان چشمه ها و جویبارها و البته در کنار یکدیگر بگذرانند.
بر این اساس شایسته است تا در این روز در کنار بهره مندی از طبیعت زیبا و آب و هوای نیکو، بکوشیم تا سرمایه ملی «محیط زیست» را برای خویش و نسل های بعد از خود حفظ کنیم.
در این باره باید به این نکته هم توجه داشت که فرهنگ احترام به طبیعت را باید از کودکی آموخت و از این رو بر بزرگترهاست که این فرهنگ اصیل ایمانی و ملی را هم خودشان رعایت کنند و هم این که به کودکان آموزش دهند؛ چراکه این کودکان هستند که پدران و مادران آینده این سرزمین اند.
در عین حال «روز طبیعت»، فرصت بسیار مناسبی است تا این درس بزرگ را به فرزندان دلبندمان بیاموزیم. آن ها باید بدانند که طبیعت زیبای سرزمینی، خانه ای بزرگ تر برای همه ما به شمار می آید و ضرر آسیب رساندن به درختان و سبزه زارها، ابتدا به خودمان برمی گردد.
بنابراین اگر کودکان یاد بگیرند که درختان و سبزه زارها، ریه های تنفسی زمین هستند و بدون آن ها، حیات روی زمین رو به نابودی می رود، هیچ گاه به از بین رفتن طبیعت راضی نخواهند شد.
در این آموزش مستقیم و غیرمستقیم البته می توان از کلام بزرگان دین هم بهره گرفت؛ آن جا که حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله خطاب به همه نسل های بشر می فرمایند: «نخل را نسوزانید و آن را در آب غرق نکنید. درخت بارور را قطع ننموده و زراعت و کشاورزی را به آتش نکشید؛ زیرا شما نمی دانید، شاید در آینده به آن نیازمند شوید.»
همچنین دیگر معصومین علیهم السلام نیز نگهداری از طبیعت را در کلام و عمل خود پاس داشته اند و بر این نکته تأکید فرموده اند که سبزه زار و درخت، نشاط آفرین و موجب شادابی و روشنی دیدگان است و از این روست که باید شُکرگزار این نعمت الهی بود که البته برترین شُکرگزاری، پاسداشت این نعمت و تلاش برای عدم تخریب در کنار توسعه و گسترش آن است.
کوتاه سخن آن که در این شرایط و دورانی که همه جا را آلودگی های مختلف پر کرده است، همه به دنبال نه تنها یک روز، بلکه لحظه ای برای آرامش و بهانه ای برای دیدن همدیگر و با هم بودن هستند که در این زمینه، سیزدهم نوروز، همان روز موعود برای تجربه لحظات آرامش و با هم بودن است؛ اما در عین حال این روز بهانه ای هم برای آشتی با طبیعت است؛ چراکه در این روز خانواده ها با شور و نشاط و دسته دسته، در کنار آب و سبزه یا زیر درختان بساط خود را می گسترانند تا در کنار همنوعان خود، ساعات خوش در کنار هم بودن را پشت سر بگذرانند؛ پس چه بهتر که از این فرصت در راستای حفظ و تکثیر محیط زیست سام نیز بهره برده شده و عملا با یک تیر دو نشان زده شود ان شاء الله.
انتهای پیام/120
در این روز که در حقیقت روز پایان جشن های نوروزی است؛ مردم بنا بر سنت زیبای ملی، از خانه ها بیرون می آیند و به دشت و صحرا و باغ و یا حتی بوستان های شهر می روند تا آخرین روز عید را در طبیعت و در کنار سبزه و گیاه و آب روان چشمه ها و جویبارها و البته در کنار یکدیگر بگذرانند.
بر این اساس شایسته است تا در این روز در کنار بهره مندی از طبیعت زیبا و آب و هوای نیکو، بکوشیم تا سرمایه ملی «محیط زیست» را برای خویش و نسل های بعد از خود حفظ کنیم.
در این باره باید به این نکته هم توجه داشت که فرهنگ احترام به طبیعت را باید از کودکی آموخت و از این رو بر بزرگترهاست که این فرهنگ اصیل ایمانی و ملی را هم خودشان رعایت کنند و هم این که به کودکان آموزش دهند؛ چراکه این کودکان هستند که پدران و مادران آینده این سرزمین اند.
در عین حال «روز طبیعت»، فرصت بسیار مناسبی است تا این درس بزرگ را به فرزندان دلبندمان بیاموزیم. آن ها باید بدانند که طبیعت زیبای سرزمینی، خانه ای بزرگ تر برای همه ما به شمار می آید و ضرر آسیب رساندن به درختان و سبزه زارها، ابتدا به خودمان برمی گردد.
بنابراین اگر کودکان یاد بگیرند که درختان و سبزه زارها، ریه های تنفسی زمین هستند و بدون آن ها، حیات روی زمین رو به نابودی می رود، هیچ گاه به از بین رفتن طبیعت راضی نخواهند شد.
در این آموزش مستقیم و غیرمستقیم البته می توان از کلام بزرگان دین هم بهره گرفت؛ آن جا که حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله خطاب به همه نسل های بشر می فرمایند: «نخل را نسوزانید و آن را در آب غرق نکنید. درخت بارور را قطع ننموده و زراعت و کشاورزی را به آتش نکشید؛ زیرا شما نمی دانید، شاید در آینده به آن نیازمند شوید.»
همچنین دیگر معصومین علیهم السلام نیز نگهداری از طبیعت را در کلام و عمل خود پاس داشته اند و بر این نکته تأکید فرموده اند که سبزه زار و درخت، نشاط آفرین و موجب شادابی و روشنی دیدگان است و از این روست که باید شُکرگزار این نعمت الهی بود که البته برترین شُکرگزاری، پاسداشت این نعمت و تلاش برای عدم تخریب در کنار توسعه و گسترش آن است.
کوتاه سخن آن که در این شرایط و دورانی که همه جا را آلودگی های مختلف پر کرده است، همه به دنبال نه تنها یک روز، بلکه لحظه ای برای آرامش و بهانه ای برای دیدن همدیگر و با هم بودن هستند که در این زمینه، سیزدهم نوروز، همان روز موعود برای تجربه لحظات آرامش و با هم بودن است؛ اما در عین حال این روز بهانه ای هم برای آشتی با طبیعت است؛ چراکه در این روز خانواده ها با شور و نشاط و دسته دسته، در کنار آب و سبزه یا زیر درختان بساط خود را می گسترانند تا در کنار همنوعان خود، ساعات خوش در کنار هم بودن را پشت سر بگذرانند؛ پس چه بهتر که از این فرصت در راستای حفظ و تکثیر محیط زیست سام نیز بهره برده شده و عملا با یک تیر دو نشان زده شود ان شاء الله.
انتهای پیام/120
نظرات شما